تنها کردن باغبان، صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
باغبانی چون نظر در باغ کرد دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
یک فقیه و یک شریف و صوفیی هر یکی شوخی بدی لایوفیی
گفت با اینها مرا صد حجت است لیک جمع‌اند و جماعت قوت است
بر نیایم یک تنه با سه نفر پس ببرمشان نخست از همدگر
هر یکی را زان دگر تنها کنم چونک تنها شد سبالش برکنم
حیله کرد و کرد صوفی را به راه تا کند یارانش را با او تباه
گفت صوفی را برو سوی وثاق یک گلیم آور برای این رفاق
رفت صوفی، گفت خلوت با دو یار تو فقیهی واین شریف نامدار
ما به فتوی تو نانی می‌خوریم ما به پر دانش تو می‌پریم
وین دگر شه‌زاده و سلطان ماست سید است از خاندان مصطفاست
کیست آن صوفی شکم‌خوار خسیس تا بود با چون شما شاهان جلیس؟
چون بباید مر ورا پنبه کنید هفته‌ای بر باغ و راغ من زنید
باغ چه بود؟ جان من آن شماست ای شما بوده مرا چون چشم راست
وسوسه کرد و مریشان را فریفت آه کز یاران نمی‌باید شکیفت
چون بره کردند صوفی را و رفت خصم شد اندر پیش با چوب زفت
گفت ای سگ صوفیی باشد که تیز اندر آیی باغ ما تو از ستیز؟
این جنیدت ره نمود و بایزید؟ از کدامین شیخ و پیرت این رسید؟
کوفت صوفی را چو تنها یافتش نیم‌کشتش کرد و سر بشکافتش
گفت صوفی: آن من بگذشت لیک ای رفیقان پاس خود دارید نیک
مر مرا اغیار دانستید هان نیستم اغیارتر زین قلتبان
آنچه من خوردم شما را خوردنی‌ست وین چنین شربت جزای هر دنی‌ست
این جهان کوه است و گفت و گوی تو از صدا هم باز آید سوی تو
چون ز صوفی گشت فارغ باغبان یک بهانه کرد زان پس جنس آن
کای شریف من برو سوی وثاق که ز بهر چاشت پختم من رقاق
بر در خانه بگو قیماز را تا بیارد آن رقاق و قاز را
چون بره کردش بگفت ای تیزبین تو فقیهی ظاهرست این و یقین
او شریفی می‌کند دعوی سرد مادر او را که می‌داند که کرد؟
خویشتن را بر علی و بر نبی بسته است اندر زمانه بس غبی
خواند افسونها شنید آن را فقیه در پیش رفت آن ستمکار سفیه
گفت ای خر اندرین باغت که خواند؟ دزدی از پیغامبرت میراث ماند؟
شیر را بچه همی‌ماند بدو تو به پیغامبر به چه مانی؟ بگو
شد شریف از زخم آن ظالم خراب با فقیه او گفت من جستم از آب
پای دار اکنون که ماندی فرد و کم چون دهل شو زخم می‌خور بر شکم
گر شریف و لایق و همدم نیم از چنین ظالم ترا من کم نیم
شد ازو فارغ بیامد کای فقیه چه فقیهی؟ ای تو ننگ هر سفیه
فتوی‌ات اینست ای ببریده‌دست کاندر آیی و نگویی "امر هست"؟
این چنین رخصت بخواندی در وسیط یا بدست این مساله اندر محیط؟
گفت حقستت، بزن، دستت رسید این سزای آنک از یاران برید!
